વહેલી સવારે તું કુકડો બની ને આવે છે
રાતના અંધકારમાં તું દીવો બનીને આવે છે
ક્ષણ ક્ષણ મારી હવે ફેલાય છે ઝરમર
યાદ તારી એક ભમરો બનીને આવે છે
જ્ઞાનનાં પ્રકાશને "હું" પાથરું છું આંગણામાં
ખળખળતું હાસ્ય,રંગોળી બનીને આવે છે
શ્રાદ્ધ એની યાદનું કરવાનું ભૂલી ગયો
સ્વપ્ના હવે એના સફેદ થઈને આવે છે
ગોખી શાસ્ત્રો,ને,"નામ" કરવામા જિંદગી કાઢી
રહસ્ય જિંદગીનું,પછી,નનામી બનીને આવે છે
No comments:
Post a Comment