જનમ જનમ નાં તરસ્યા, JANAM JANAM NA TARSHYA

અમે જનમ જનમ નાં તરસ્યા,આજે મન મુકીને વરસ્યા

કોટી કોટી મેં ભવો ગુજાર્યા,તોયે નાં આંખો પામી સકી

કણ કણમા વ્યાપીને, અમને,જન્મો જનમ તે બચાવ્યા

અનુકંપા ની લાણણી કરી તે,સમો:વશરણ ઉદ્દેશી 

કર્મોના પડછાયામાં તોયે, જન્મો જનમ અમે ભટક્યા 

કામ-ક્રોધની મોહમાયામાં, મોક્ષનું અમે ભાન ભૂલ્યા 

સંસારનો આ છીછરો રસ્તો, જન્મો જનમ અમે લપસ્યા

ધન્ય થયી આ ઘડી અમારી, જ્ઞાન તમે વરસાવ્યું 

આંખોના પાંપણનો મહીથી,અમે ખોબે ખોબે વરસ્યા...           

અમે જનમ જનમ નાં તરસ્યા,આજે મન મુકીને વરસ્યા : Shadow of Light

ખળખળતું હાસ્ય

વહેલી સવારે તું કુકડો બની ને આવે છે 
રાતના અંધકારમાં તું દીવો બનીને આવે છે 
ક્ષણ ક્ષણ મારી હવે ફેલાય છે ઝરમર 
યાદ તારી એક ભમરો બનીને આવે છે 
જ્ઞાનનાં પ્રકાશને "હું" પાથરું છું આંગણામાં 
ખળખળતું હાસ્ય,રંગોળી બનીને આવે છે 
શ્રાદ્ધ એની યાદનું કરવાનું ભૂલી ગયો 
સ્વપ્ના હવે એના સફેદ થઈને આવે છે 
ગોખી શાસ્ત્રો,ને,"નામ" કરવામા જિંદગી કાઢી 
રહસ્ય જિંદગીનું,પછી,નનામી બનીને આવે છે

સાપની કાંચળી

હવા પર હું પ્યાર ની મહેંક છાંટી જાણું છું 

ઘૂઘવતા સાગર પર પગલા પાડી જાણું છું 

જમાનો ભલે ને ત્યાં હોય ઓરન્ગ્ઝેબનો

તૂટેલી વીણા પર રાગ સજાવી જાણું છું.

નાજુક નથી એટલો કે તમે વાળો ને તૂટી જાઉં 

હું ઢઢાં વગરના, પતંગ ચગાવી જાણું છું 

ફેંક્યો પથ્થર,ને ઉઠ્યા વણજોતા તોફાનો

હું વગર હલેસેય, નાવ હંકારી જાણું છું    

ક્ષણક્ષણ, જીવવામાં પ્રસનત્તા મળી એટલી

પાના,પક્કડ,ગ્લાસ પર સંગીત વગાડી જાણું છું 

હરેક ઘટના ઘટે છે,એક ગર્ભિત અર્થ પર 

એ હરેક અર્થ પર પુરા ગ્રંથ લખાવી જાણું છું 

"અહં" ને "મારું" થયું છે સાપની કાંચળી હવે

મારા જ "સાથી"ને હું અન્યે વળાવી જાણું છું.

બર્નોલ લગાડે છે દઝાડ્યા પછી

વાણી,પર જેમને કોઈ કાબુ નથી રહ્યો,

દેખ, બર્નોલ લગાડે છે દઝાડ્યા પછી 

પહાડ દુખના તમે ચઢ્યા ત્યારે

અમે તમારી ટેકણ લાકડી બન્યા'તા 

આનંદના છલકાયા'તા શ્વાસ,ત્યારે

અમે સુરમધુર વાશડી બન્યા'તા 

કસોટી થયી'તી દોસ્તીની એ ઘડીએ,

હવે આંશુ વહાવે છે ભગાડ્યા પછી 

 

અમે પરસેવે કમાયેલી શાખ મૂકીને ગીરો ,  

તમારી રમત માટે મહેલ બનાવ્યા'તા 

તમારા સ્વપ્નોમાં પુરવા રંગો અમે 

મેઘધનુષ ને ઉધારે લાવ્યા હતા        

એક બાંધી મુઠ્ઠીને અમે સજ્જડ રાખી'તી

કરડે છે રહસ્યો તેના ખોલાવ્યા પછી  

ટેલીગ્રાફ ના સબ્દો

બસ આજથી મૌન
વધારાના એકેક

બોલેલા સબ્દ પર
લાગેલો કર્મનો ટેક્ષ
પામી ગયો
જિંદગી પછી
ટેલીગ્રાફ ના સબ્દોથીય
ટૂંકી નીકળી. : Shadow of Light

ના-જાયજ..ઈંડા

લાવરી એ નદીના પટમાં લો ઈંડા મુક્યા, 

ને થયી ગયો ત્યાં હાહાકાર..

ચોરે ને ચૌટે થવા લાગી વાત 

હવે તો લાગી જશે જમાનાની વાટ

પણ...

થવા લાગ્યા આકાશમાં વીજળીના ચમકાર

ને મંડાણ થયા આકાશમાં.. મેઘ કાળા ધમ્માર

વરસ્યા મુશળધાર થઇ બારે મેઘ ખાંગા

લોક થાય ભેગું ને કરે ફરી ફરી વિચાર ????

પણ...શું કરે ...

લાવરીના એ ઈંડા ના-જાયજ હતા  

બ્રહ્મચર્ય

શરીર ના એ 

ચાર ઇંચ ના ભાગ પર લટકાવેલો છે 

પેલો નિયમ

"તમારો" બ્રહ્મચર્યનો 

તે ખોખલો એટલો કે 

જરાક સ્પર્શમાત્ર થી  

ટપકી જાય છે 

પાછી 

તમે વાંક કાઢો પેલા 

બારણાં ની ન વખાયેલી સ્ટોપર નો..

(અમદાવાદ ના એક ધારાસભ્ય જેમણે છઠું વ્રત લીધું હતું અને મહારાજ સાહેબે તેમની વાત કરતા કહ્યું હતું કે તેઓ બારણાને સ્ટોપર મારી ને સુઈ જાય છે) 

દે તું મુજને બસ એટલું ગજું

હેય,

સર્વવ્યાપકશક્તિ,

દે તું મુજને બસ એટલું ગજું,

કે પામી સકું હું 

તવ સૃષ્ટી તણા ભેદ

અહી, 

મુજને સર્વ ચીજ નિરર્થક ભાસે,

કિન્તુ,

ત્હેના ગર્ભ થાકી જ્યમ જાઉં 

ત્હે ભાસે સાગર તણું વિશાળ 

ન્હે,

એ ચક્રવાકમાં ફંગોળાય મુજ પત્તો 

જે દોરતો મુજને એક વિચારસૃષ્ટી ભણી,

કહી  દે 

આખરી જુહાર 

ન્હે થાઉં શરણ તુજ ભક્તિ ભણી. 

પોષાય તેવો માલ

હું ડુંગળીના પળની માફક ચહેરા પર ચહેરા ચઢાવીને ફરું છું.

અને દરેક ચહેરાની એક ખાસિયત રાખું છું.

કુટુંબ માં મોભી થયી જાઉં છું. વ્યવસાય માં બોસ બની જાઉં છું.

ભાણીય ભત્રીજાઓના ગ્રુપ માં હું જોકર બની જાઉં છું,

મિત્રોના વર્તુળ માં મીત્ર  બની જાઉં છું.

પછી રાત પડે પાછો મારી બખોલ માં ઘુસી

સુદ્ધાતમાંનું રટણ કરતા દરેક પડ પર ચઢેલી ધૂળ ને ખંખેરતો જાઉં છું. 

અને દેખું છું ટાંકી માંથી નીકળતા કચરાને .. 

અને ફરી સવાર પડે ને નીકળી પડું છું ચહેરા પર ચહેરા ઓઢીને.. 

હું મજાક કરું છું દુનિયા ની ને

મજાક બનું છું દુનિયાની 

મને પોષાય તેવો માલ હું ભરું છું 

જેને તે પોષાય તે માલ લઇ જાય છે. 

દુકાન બસ ચાલે છે, આમ ભગવાનના ભરોશે

હું દુકાન નો માલિક થયી જોયા કરું..

Proprty Bubble.

In Ahmedabad, more and more Mall or super Mall are coming. the price is rising at rocket speed. People in dewali usually talked about realty market and its profit or appreciation. This Dewali, Realty market discussion  put behind the discussion of Stock market. We used to had family re-union at different hotels or restaurant. This time we selected some in mall. Surprisingly, I noticed some symptoms of property bubble exactly what I did in Dubai and had to run away within couple of days from there. 

The summery : 

It is very difficult to find end user in the market and the investor are moved towards stock market recently to grab this Navratna issues and for that matter they are or want to sell their property from realty market. So supply in realty market is high. Stock market is giving gain in short time and is highly liquid. Investor with big money can part with some for risky business.  

I realised that most of the shops in mall are sold out but 40-50% of them are not occupied by end user. 

Every mall has one super mall in the ground and/or Cinema on the top. So people's time is mostly consumed more in such cinema or Super Market. When people comes into such mall, they deliberately cannot spend more time in shopping from other small store as normally happens in that of foreign. This is because, still in  Ahmadabad brand awareness is not upto the mark. Digit of Brand conscious people is very low, as "Extra" money is not in the hands of those. Their requirement are still get satisfied in one visit in the Super Market so they are left with no extra money to spend in the other stores in the mall. They spends more tie in Shelf viewing too in the Market and ultimately left with little extra Time that can be spent in such other stores in the same market. So People coming to mall have no extra money and time (may be time is money elsewhere..) that allow people to visit other stores in the mall. So ratio of footsteps for mall and that of stores are very tiny. 

The result, these little stores are very hard to be sold to the end user. As end users are the true businessman and verify all the parameters well then the Realty investors. They still prefer Isolated ( from Super mall or Mall) commercial place in residential locality which is cheap and makes space for their margin. Investor will not believe in purchasing store in mall on re-sell basis. Rather they will invest in new opening mall. This is because, for them Investing in realty is long term concept and they have invariably more more fund in Black Money. They are ready to park their these "blind fund" into such property and they are not hurry to get it back as that cannot be invested else in "white" channel.    

  

so, from the above facts it is quite clear that offer from the investors in realty market falls short of what bid that end user can afford. End user has its own parameters and are not meant for making profit on sell and purchase of property. End user has its own perimeters to play within, as banking and other infrastructure's  parameters commands them to be within.We all ( including those IT officers ) that we are having a counter    economy . This economy has always saved this economy to collapse , but internal ups and down are favorable to those who have major part of this second Economy. Now this realty game is for and between the   the investors and not between the Endures and -the developer or  End users and the investors. Of course some end users will to accept the price what is meant for the investors game. But they defiantly, take the decision when it fits in their own parameters. 

This excercise keep the price up and then after a time that becomes new bottom in the market. People in Bombay always says that price is high and it remains high because its demand is high and it is required by end users. The Ahmadabad scenario is different as of now .. the percentage growth will surpass that of bombay by end of 2012 while to surpass that of in Rupees term, will take 1 decade... as compared to Bombay. Bombay is shapped like crocodile tail, while ahmedabad can grow like ganpati's Stomach... here is the difference between the pace of price rise in this two different area, apart from the growth factors. 


Sixer :
When you have something that you have to consume, the price rise of that  thing will not meant for you. 
if you have one house to reside therein or one office from where to run your business, the price rise of that property is of null effect for you.Gold jewelery Shop will also require to make its profit and loss analysis and requires to use cost cutting tools though gold price is increasing. This is the fundamentals of my Physical(real) profit of accounting. 

નવરો બેઠો નખ્ખોદ વાળે-કામે વળગેલો સંબંધો વાળે

દિવાળીના દિવશો એ અમે એકબીજા ને ઘેર જવાને બદલે બધા એક જગ્યા એ ભેગા થઈને હોટેલ-રેસ્ટોરાંમા સાથે જમ્યા અને એકબીજા ને નવા સાલ ના મુબારક પાઠવીને છુટા પડ્યા. દુનિયા બહુ બદલાઈ રહ્યી છે અને અમારા સંબંધોમાં પણ બદલાવ આવી રહ્યો છે. વ્યક્તિ એ વ્યક્તિએ પ્રકૃતિ બદલાઈ રહ્યી છે અને એટલે વ્યક્તિઓના સમૂહ એવા "કુટુંબોના" ચીલાઓ બદલાઈ રહ્યા છે. અને ચીલાઓ બદલાઈ રહ્યા છે એટલે "સમાજ"ની સમજ અને સ્વીકૃતિઓ બદલાઈ રહ્યી છે. પહેલા ઘેર ઘેર જઈને મુબારક પાઠવવાના દિવશો ઓગળી રહ્યા છે. અને, એટલેજ દિવાળીમાં નહિ આવનારા ઓના વાંધા અને વચ્કાઓ પણ ઓછા થયી રહ્યા છે. આખું કુટુંબ હવે નોકરી ધંધો કરે છે કે ભણે છે. દિવાળીના દિવશો એ માંડ માંડ હવે રજાઓ "આખા કુટુંબ"ને સાથે મળે છે. કુટુંબની સાથે બહાર ફરવા જવાનો મોકો સંબંધીઓના ઘેર ઘેર ફરીને બગાડવો પોષાય તેમ નથી. હવે જુના પુરાણા ચીલાઓ ..ઘેર રસોઈ બનાવીને, મુબારક પાઠવવા આવનારાઓને મોઢા મીઠા કે તળેલા કરાવવા જેટલી રજાઓ પણ દિવાળી પહેલા ભાગ્યેજ મળે છે. કાજુના ભાવ કરતાય મોંઘી કાજુકતરી ધરીને, પોતાની રજાઓ નહિ બગડ્યાનો આનદ મળી જાય, ત્યારે,  તે સરવાળે સસ્તી પડે છે. ધીમે ધીમે, વાંધા વચકાઓથી  ઉપર આવીને પરિસ્થિતિ ને પામી લઈને, સહજ રહ્યીને, સ્વીકારી લેવાની આવડત આવી ગયી છે અને "આ" બાબતે લોકોના "મન મોટા" થયી રહ્યા છે.  લોકોને "પોતાની" સ્વતંત્રતા પાછી મળવા લાગી છે. સમય નો ઉપયોગ હવે સમજાવા લાગ્યો છે કારણકે હવે લોકો પાશે નોકરી ધંધા છે.સમય એજ નાણું છે અને નાણું એજ સંબંધો સાચવવા કામ લાગે તેમ છે તેવું સમજાવવા લાગ્યું છે. જેમની પાશે નોકરી ધંધા નથી તેવાઓ લાગણીના વાવટાઓ અને પછી વાંધા અને વચ્કાઓ ના લીસ્ટમા નામ ટપકાવતા રહે છે. તે લીસ્ટ માંથી નામ કઢાવવા, નાણું પાછું ઘણીવાર કામ લાગતું રહે છે. નવરાશ ના સમયે થતી ચોવટ હવે નામશેષ થયી રહ્યી છે કારણકે દેશ હવે "પ્રગતી" કરી રહ્યો છે. સંબંધો પણ હવે પ્રગતી કરે છે. નવરો બેઠો નખ્ખોદ વાળે  તે કહેવત હવે સાચી લાગે છે.. નવી વાત છે કામે વળગેલો સંબંધો વાળે.  નવો સબ્દ આવે છે હવે "family re -union ".   
Have a nice  re-union

Mother & Son

Dear Friends,

Below is nice story. I hope you would like it.

Happy Reading.....

One young academically excellent person went to apply for a managerial position in a big company.

He passed the first interview, the director did the last interview, made
the last decision.

The director discovered from the CV that the youth's academic
achievements were excellent all the way, from the secondary school until the postgraduate research, never had a year when he did not score.

The director asked, "Did you obtain any scholarships in school?" the
youth answered "none".

The director asked, " Was it your father who paid for your school fees?" The youth answered, "My father passed away when I was one year old, it was my mother who paid for my school fees.

The director asked, " Where did your mother work?" The youth answered, "My mother worked as clothes cleaner. The director requested the youth to show his hands. The youth showed a pair of hands that were smooth and perfect.

The director asked, " Have you ever helped your mother wash the clothes
before?" The youth answered, "Never, my mother always wanted me to study and read more books. Furthermore, my mother can wash clothes faster than me.

The director said, "I have a request. When you go back today, go and
clean your mother's hands, and then see me tomorrow morning.*

The youth felt that his chance of landing the job was high. When he went back, he happily requested his mother to let him clean her hands. His
mother felt strange, happy but with mixed feelings, she showed her hands to the kid.

The youth cleaned his mother's hands slowly. His tear fell as he did
that. It was the first time he noticed that his mother's hands were so wrinkled, and there were so many bruises in her hands. Some bruises were so painful that his mother
shivered when they were cleaned with water.

This was the first time the youth realized that it was this pair of hands that washed the clothes everyday to enable him to pay the school fee. The bruises in the mother's hands were the price that the mother had to pay for his
graduation, academic excellence and his future.

After finishing the cleaning of his mother hands, the youth quietly washed all the remaining clothes for his mother.

That night, mother and son talked for a very long time.

Next morning, the youth went to the director's office.

The Director noticed the tears in the youth's eyes, asked: " Can you tell me
what have you done and learned yesterday in your house?"

The youth answered, " I cleaned my mother's hand, and also finished
cleaning all the remaining clothes'

The Director asked, " please tell me your feelings."

The youth said, Number 1, I know now what is appreciation. Without my mother, there would not the successful me today. Number 2, by working together and helping
my mother, only I now realize how difficult and tough it is to get something done. Number 3, I have come to appreciate the importance and value of family relationship.

The director said, " This is what I am looking for to be my manager.
I want to recruit a person who can appreciate the help of others, a person who knows the sufferings of
others to get things done, and a person who would not put money as his only goal in life. You are hired.

Later on, this young person worked very hard, and received the respect of his subordinates. Every employee worked diligently and as a team. The company's performance improved tremendously.

A child, who has been protected and habitually given whatever he wanted, would develop "entitlement mentality" and would always put himself first. He would be ignorant of his parent's efforts. When he starts work, he assumes that every person must listen to him, and when he becomes a manager, he would never know the sufferings of his employees and would always blame others. For this kind of people, who may be good academically, may be successful for a while, but eventually would not feel sense of achievement. He will grumble and be full of hatred and fight for more. If we are this kind of protective parents, are we really showing love or are we destroying the kid instead?*

You can let your kid live in a big house, eat a good meal, learn piano, watch a big screen TV. But when you are cutting grass, please let them experience it. After a meal, let them wash their plates and bowls together with their brothers and sisters. It is not because you do not have money to hire a maid, but it is because you want to love them in a right way. You want them to understand, no matter how rich their parents are, one day their hair will grow gray, same as the mother of that young person. The most important thing is your kid learns how to appreciate the effort and experience the difficulty and learns the ability to work with others to get things done. 


will you tell this story to else one ????

લીવ-ઇન -રીલેશન,live in relation

સેક્સ સિવાય લગ્ન જીવનની જવાબદારી વિષે ભાન થાય તે પહેલા લગ્ન થયી જાય છે.બીજી જવાબદારીઓ નું ભાન થવા લાગે ત્યારે ત્રીજી વ્યક્તિનું આગમન થયી જાય છે... અને પછી તે ત્રીજી વ્યક્તિના આધાર પર સમાજે કરેલા બંધનો પૂરું કરવામાં જીવન પૂરું થયી જાય છે. હવે એક સમાજ ઉભો થયી રહ્યો છે...આં બંધનો ને પેલે પાર.".. પહેલું અત્યારે નહિ.." વાળાઓનું. લગ્નના નિર્ણય વખતે દરેક વ્યક્તિ પાશે પોતપોતાના પોઈન્ટ્સ નું એક લીસ્ટ હોય છે. આવા ૧૦ મુદ્દામાંથી ૭ મુદ્દા મળતા જ લેવાયેલા નિર્ણયના, બાકીના ૯૦ મુદ્દા ધીરે ધીરે ઉપસી આવે છે. ધીરે ધીરે છેડા ફાડવા તૈયાર થનારાઓની સંખ્યા વધતી જાય છે. અને તે એક સામાજિક પ્રગતિની નિશાની છે. ખરા અર્થમાં મુક્તિની સરુઆત છે. જીવન ને પોતાની વ્યાખ્યા પ્રમાણે જીવવાની તે સરુઆત છે. સમાજ ની વાત હવે કોઈ ગણકારતું નથી. તમે જયારે વ્યક્તિગત આભિપ્રાય આપો ત્યારે તમારો અભિપ્રાય એક  રહે છે પણ સમાજના અંગ બની ને અભિપ્રાય આપવા જશો ત્યારે તમારો અભિપ્રાય બદલાઈ જશે  . સમાજ નામના લેબલ જોડે આજ તો મેજિક જોડાયેલું છે. પોતાના ઘરના લીક થતા નળની ચિંતા નહિ કરનારો પાડોશીના લીવ-ઇન -રીલેશન વિષે બોલતો હોય ત્યારે તે પોતે રહ્યી ગયો કે ગયી ની વેદના ઉભરી આવતી હોય છે ...

માળાનું વ્યશન

કોઈને દારૂ નું વ્યશન છે તો કોઈને છે બારૂદનું વ્યશન
કોઈને દાન નું છે વ્યશન તો કોઈને છે માનનું વ્યશન
વ્યશન કોને નથી ચડ્યું તે મને બતાઓ તો ખરા ..
સફેદ વસ્ત્રો ધરીને, હાથીઓ ફરે છે અહિયાં અને ત્યાં
બચાવી કીડીને,એને છે માણસને,અથડાવવાનું વ્યશન
સવાર થી સાંજ સુધી ગાળે છે ઓફીસના બાહુપાશમાં
હોય છે બેખબર,બધું ઘટી જાય છે તેની આશપાસમાં
મણકાઓ ગણીને ઈમને પલાખાઓ આવડી ગયા
કોઈને નાણાનું છે વ્યશન તો કોઈને માળાનું વ્યશન

આંઆંકક થું..

1. અતિક્રમણ થયા પછી પ્રતિક્રમણ ના કરવું તે સંડાસમાંથી બહાર આવીને હાથ ના ધોવા બરાબર છે. બીજા મા શરીર ગંદુ થાય પહેલામાં ભવ ગંદો થાય...આંઆંકક થું... 
2. હું જે કઈ પણ વિચારું છું તે તમારે માનવા જ તે જરૂરી નથી ...મારી ટની હું ફક્ત મારી વોલ પર કરી સકું તમારી વોલ બગાડવાનો મારો કોઈ હક્ક નથી જ, હું મારી શેરીના થાંભલા પર મારી સરહદ નક્કી કરું છું...તમે તમારી શેરીના થાંભલા વાહલા કરો .. 

3.  દુનિયા ને ઝુકાવાની મથામણ ના કરશો તમે ઉંચે જતા રહો ...

 નવલકથા : મને મોક્ષ ઉછીનો આપો 

યાદ છે મને,

ક્યારે ખીલખીલાટ રડ્યા'તા નું ટાણું યાદ છે મને 

બે મુઠ્ઠી પછાડી ટેબલ પર,તે સંભારણું યાદ છે મને 

હું ગાફેલ રહ્યો ને તમે શેતરંજ દીધી તી પાથરી   

ચેક રાજાને આપી,વજીર ઉઠાવ્યાનું યાદ છે મને 

જન્મોના છુટકારાનો તમે,દસ્તાવેજ લઇ આવ્યા

રહ્યી કયા આસમાનમા,સહી કર્યાનું યાદ છે મને  

જરાક કોઈ દુખી કરે તો નીકળી પડતો ખો દઈ 

તારી કબ્બડ્ડી ની માફક ચોટ્યાનું યાદ છે મને  

જે પામવા ભવ ગુજાર્યા,તે ઘેર આવી દઈ ગયા  

પછી,ધ્રુસકે ધ્રુસકે હસી પડ્યાનું યાદ છે મને 

એવાજ હાથે મૃત્યુ ઇચ્છાવાનું, યાદ છે મને 

ક્યારે ખીલખીલાટ રડ્યા'તાનું ટાણું યાદ છે મને 

માણસની દોસ્તી

ખરાબ રસ્તે સારા માણસની દોસ્તી અને સારા રસ્તે ખરાબ માણસની દોસ્તી તમારું ધનોતપનોત કઢી નાખશે. કારણકે ખરાબ રસ્તો હશે તો તે સારો માણસ પણ નહિ બચી સકે અને રસ્તો સારો હશે અને તે માણસ ખરાબ હશે તો, પહેલા તે માણસ, તમને ખલાશ કરી નાખશે. એટલે જ ખરાબ રસ્તે ખરાબ માણશ ની જાણ, અને સારા રસ્તે સારા માણશ ની જાણ જેટલી જલ્દી થાય તેટલો વહેલા ભવમાં આપનો ઉદ્ધાર થાય.

સેંકડો વર્ષો થી આપણે આ ચાલક ચાલનું રમ્યા કરીએ છીએ. જો તીર્થંકરોની વાણી, ને જ સાચી માની લઈએ કે, ".. આ જગત મા એક જીવ સિદ્ધ ના થાય ત્યાં સુધી નવો જીવ નિગોદ માંથી આવતો નથી..." તો આપને કઈ મૂડીની ભાજી છીએ કે નવા આવ્યા હોઈએ? આપણે ખુદ પણ આ ચોવીશેય તીર્થંકરો ની જયારે હાજરી હતી ત્યારે કોઈને કોઈ વેશ મા હાજર જ હતા. જો તીર્થંકરોની દેશના મા સમસ્ત જીવ ગણો હજાર રહેતા હોય તો આપણે પણ ત્યાં હજાર હતા જ.  સવાલ એ થાય છે કે... જો ત્યારે આપણે હાજર હતા જ તો.. જયારે તીર્થંકરોની દેશના ની  સભા થયી ત્યારે આપણે શું કરતા હતા ?  મને તો લાગે છે ત્યારે, કાંતો બહાર પાડેલી મોજડી ની લાહ્ય લાગેલી હશે અને કાતો મુંબઈની ગાડી મા જેમ મણીનગર હજી તો આવ્યું હોય અને થેપલા અને મરચાનો ડબ્બો ખોલીએ તેમ દેશના ચાલુ થતા જ કઈક ખોલીને બેસી ગયા હોઈશું ..

: નવલકથા મને મોક્ષ ઉછીનો આપો