ચાર્ટર્ડ -એ-એન્જીનીયર પાર્ટ ૩
---------------------------------
બીજા દિવસે સવારે એન્જીનીયર હાજર થયી ગયો. મેં ચેરમેન જોડે ઓળખાણ કરાવી. ચેરમેન એ વેલકમ કહીને કહ્યું કે વિપુલભાઈ ક સાથ દેના આપકો ઉપર લે જાયેગા. હું ડીરેકટર તરીકે રૂ. ૨૨,૦૦૦ નો પગાર લેતો, જયારે એને રૂ ૨૦,૦૦૦ નો પગાર ઓફર કરી દેતા કંપનીમાં ગુસપુસ થવા લાગેલી.પણ મારા મગજમાં, અલગ જ રમત ચાલતી હતી. મેં પહેલા દિવસથી જ એની પાસે કામ લેવાનું ચાલુ કર્યું. મને ખબર હતી કે હવે તે જૂની કંપનીમાં જઈ નહિ સકે. એ વધારે પગારની લાલચમાં મારા ત્યાં આવ્યો છે એટલે એની પાસે થી વફાદારીની આશા રાખવી નકામી છે. મારે પણ પગાર કરતા વધારે કામ ના લઉં તો કઈ કામનું નહોતું.મારે એક પણ મિનીટ વેસ્ટ જાય તે પોસાય તેવી નહોતી. મેં એને કહ્યું કે સવારે ગાડી તમને લેવા આવી જશે. તમે સવારે ૧૦ વાગે તૈયાર રહેજો. નોર્મલ સમય ૧૧ વાગ્યાનો હતો. પણ એ બોલી શકતે તેમ નહોતો. મેં એનો એક કલાક વધારે લઇ લીધો. સાથે એ પોતે વિહ્કાલ લઈને ના આવે એટલે જતી વખતે પણ ગાડી મુકવા ના જાય ત્યાં સુધી તે કંપનીમાં રહેવાનો હતો તે નક્કી કરી નાખ્યું.
બીજા દિવસે ડ્રાઈવર એને લઈને મને લેવા આવ્યો, મેં રસ્તામાં જ સોફ્ટવેર વિષે વાતો કરવાની શરુ કરી. થોડાક સ્વપ્ના બતાવવા શરુ કર્યા. મેં એને જૂની કંપનીના કોડ ચોરી લેવા સમજાવી નાખ્યો. તે ના પાડી શકે તેમ નહોતો કારણકે મેં જે ઓફર આપી હતી તે વધુ પડતી અતિશયોક્તિ વાળી હતી. નોર્મલ પગાર એ સમયે ૯ થી ૧૦ હજારનો જ હતો. એણે કહ્યું કે એની પાસે ફ્લોપીમાં કેટલાક કોડ છે. મેં અ ચાલુ કરી દેવા કહ્યું.
મને કોમ્પ્યુટર ની ક્કોઈ ભાષા આવડતી નહોતી. પણ હું એની સાથે બેસતો અને હું જે કહું છું તેના કોડ કેવી રીતે લખતો તેની તરફ નજર રાખતો. તે ક્લીપર નામની લેંગ્વેજના કોડ હતા અને ડેટાબેઝ ડીબેઝ વાપરતા હતા તે સમજાયું. મેં ધીરે ધીરે બંને ના કમાંડ લખીને અખતરા કરવાના શરુ કર્યા. કોડ કમાંડ લખેલી ફાઈલને કેવી રીતે ચલાવવી તે પણ સમજવા લાગ્યો. હું દિવસ દરમ્યાન મારું બધું કામ કરતો. સાંજ પડે એની પાસે બેસતો. રોજનું કરેલું કામ ટેસ્ટ કરતો. થોડાક ટેસ્ટ ડેટા બનાવી રાખતો. રોજ રાતના આઠેક વાગી જતા. મારા માટે એ નવું નહોતું. પણ એનો જુસ્સો ટકાવી રાખવો જરૂરી હતો. હું અવનવા નાસ્તા કરાવતો. ધીરે ધીરે હું કોડ સમજતો થવા લાગેલો. મારે એને કિક આઉટ કરવાનો હતો પણ કોડ માં જો કોઈ બગ કે વાઈરસ મૂકી દેતો એ સોલ્વ કરવું અઘરું પડે. મેં બેકઅપ લેવાનું શરુ કર્યું હતું.
એક મહિનો બધું વ્યવસ્થિત ચાલ્યું. એની પાસે થી મેં ઘણા મારા મોડ્યુલ બનાવડાવી દીધેલા. તોયે હજી બીજા દોઢ-બે મહિના થાય તેવું લાગતું હતું. ત્યાજ એણે ધડાકો કર્યો. એને નોકરીનો સમય એડજસ્ટ થતો નહોતો. મને એ કારણની ખબર હતી. એ શરૂઆતમાં મોટી ઓફરના કારણે શહન કરતો. એડજસ્ટ કરતો હતો. પણ પછી તો એ રોજનું બની ગયેલું. મેં એને વાત વાતમાં સમજાવી દીધેલું કે હું બીઝનેસમેન છું. હું લોકો જેટલું કામ આપે છે તેટલું વળતર ચૂકવું છું. થોડાક દિવસ થી તે પ્રેસર ફિલ કરતો હતો. એ મારી જાણ માં આવી ગયેલું. મેં થોડુક હળવું પણ કરવાનો યત્ન કરેલો. મેં એને કહ્યું કે શરૂઆત છે એટલે પ્રેશર થશે એક વખત સોફ્ટવેર બની જશે પછી તો શાંતિ જ છે ને? એનો પગાર પહેલી તારીખે ચૂકવી દીધો, લોકોના જોકે ૭મી તારીખે થતા. મને એમ હતું કે એક સાથે રૂ.૨૦,૦૦૦ હાથમાં જોશે તો એ બધો થાક ભૂલી જશે. પણ પછી બીજા દિવસે એણે બહાનું બતાવ્યું કે સર, તબિયત સારી નથી એટલે હું નહિ આવું. મેં ડ્રાઈવર ને ગાડી કાઢવાનું કહ્યું. હું એના ઘેર તબિયત પુછવા ગયો. હકીકતમાં તો ખબર લેવા ગયેલો. તે ઘેર નહોતો. એના ઘેર બધા પરિસ્થિતિ પામી ગયા. મારે કઈ કહેવાની જરૂર ના પડી. એ ઈન્ટરવ્યું આપવા ગયેલો. બીજા દિવસે સવારે એ ઓફિસમાં આવ્યો.સીધો મને મળવા આવ્યો.
"સોરી, સર, માથું થોડુક દુખતું હતું એટલે ફ્રેશ થવા, હું પછી બહાર ગયેલો."
મેં કહ્યું: "હોય એતો. બોલો શું કામ હતું."
"સર, કોમ્યુટરનો પાસવર્ડ બદલાઈ ગયો છે."
"હા, મેં બદલ્યો છે. તમારે ઓપન કરવાની જરૂર નથી. તમે ઘેર જઈ શકો છો."
ધીરે ધીરે મને સોફ્ટવેર જગત પ્રત્યે નફરત પેદા થયી ગયેલી. પણ બિઝનેસમાં એમના વગર ચાલે તેવું નહોતું. મેં ચેરમેન ને કહ્યું કે એન્જીનીયરે આવું કર્યું. ચેરમેને કહ્યું શું કરશો ચલાવી લેવું પડશે. મેં કહ્યું કે ના મેં એમને ના પાડી દીધી છે. ચેરમેન થોડાક વિચારમાં પડી ગયા. એમને ખબર હતી કે હજી જુદા જુદા સિટીમાંથી ઇસ્યુ થતા ચેકનુ ઓટોમેટીક રીકન્શીલેષણ ના થાય તો આખા બીઝનેસ ણે બહુ મોટું જોખમ હતું. એ મહિનામાં અમે બીજી ૪ બ્રાંચ ઓપન કરી નાખેલી. ટર્ણઓવર વધતું જતું હતું. એમ એમ જોખમ પણ વધતું જતું હતું. હવે જે બ્રાંચ મેનેજર બનતા હતા તે એમના કુટુંબના સીધા સંપર્ક વાળા લોકો નહોતા. આ ભરોસાનો ધંધો હતો. ચેરમેને કહ્યું :"વિપુલભાઈ, ઐસે કૈસે ચલેગા. આપ આયે કિતના સમય હો ગયા? કુછ નતીજા નહિ નિકલ રહા. અબ બતાઓ ક્યાં કરેંગે?"
મેં સીધો જ જવાબ આપી દીધો "સર, મેં ખુદ સોફ્ટવેર બનાઉંગા.મેં ખુદ એન્જીનીયર બનુગા "
ખબર ના પડી કે મેં કેમ એવું કહ્યી નાખ્યું. એ એક એવો નિર્ણય હતો કે જે આવનારા મારા દિવસો બદલી નાખે તેવો હતો. ચેરમેનની નજરમાં હું વધુ પડતો ઓવર કોન્ફીદંસ માં વાત કરતો હતો તે સાફ દેખાઈ આવતું હતું. એક ચાર્ટર્ડ એકાઉન્ટન્ટ સોફ્ટવેરની ભાષા શીખશે અને એ અધકચરું નોલેજ લઈને લાઈવ બીઝનેસ પર ઓપરેશન કરશે ત્યારે શી હાલત થશે? તે વિચારે તેમના મગજમાં એક ધ્રુજારી પણ પસાર થયી ગયી હશે.પણ હું હવે ગળા સુધી હારી ગયેલો. હવે મને કોઈની ઉપર ભરોષો રહ્યો નહોતો. એટલે એવું બોલાઈ ગયેલું. પણ, હવે મારે પોતે જ શસ્ત્રો ઉપાડી લેવા તેવો દદ્ધ નિર્ણય કરી નાખ્યો. અને મનમાં "હવે તો જે થશે તે દેખા જાયેગા" બોલતો કેબીનની બહાર આવી ગયો.
થેંક્યું જિંદગી.
---------------------------------
બીજા દિવસે સવારે એન્જીનીયર હાજર થયી ગયો. મેં ચેરમેન જોડે ઓળખાણ કરાવી. ચેરમેન એ વેલકમ કહીને કહ્યું કે વિપુલભાઈ ક સાથ દેના આપકો ઉપર લે જાયેગા. હું ડીરેકટર તરીકે રૂ. ૨૨,૦૦૦ નો પગાર લેતો, જયારે એને રૂ ૨૦,૦૦૦ નો પગાર ઓફર કરી દેતા કંપનીમાં ગુસપુસ થવા લાગેલી.પણ મારા મગજમાં, અલગ જ રમત ચાલતી હતી. મેં પહેલા દિવસથી જ એની પાસે કામ લેવાનું ચાલુ કર્યું. મને ખબર હતી કે હવે તે જૂની કંપનીમાં જઈ નહિ સકે. એ વધારે પગારની લાલચમાં મારા ત્યાં આવ્યો છે એટલે એની પાસે થી વફાદારીની આશા રાખવી નકામી છે. મારે પણ પગાર કરતા વધારે કામ ના લઉં તો કઈ કામનું નહોતું.મારે એક પણ મિનીટ વેસ્ટ જાય તે પોસાય તેવી નહોતી. મેં એને કહ્યું કે સવારે ગાડી તમને લેવા આવી જશે. તમે સવારે ૧૦ વાગે તૈયાર રહેજો. નોર્મલ સમય ૧૧ વાગ્યાનો હતો. પણ એ બોલી શકતે તેમ નહોતો. મેં એનો એક કલાક વધારે લઇ લીધો. સાથે એ પોતે વિહ્કાલ લઈને ના આવે એટલે જતી વખતે પણ ગાડી મુકવા ના જાય ત્યાં સુધી તે કંપનીમાં રહેવાનો હતો તે નક્કી કરી નાખ્યું.
બીજા દિવસે ડ્રાઈવર એને લઈને મને લેવા આવ્યો, મેં રસ્તામાં જ સોફ્ટવેર વિષે વાતો કરવાની શરુ કરી. થોડાક સ્વપ્ના બતાવવા શરુ કર્યા. મેં એને જૂની કંપનીના કોડ ચોરી લેવા સમજાવી નાખ્યો. તે ના પાડી શકે તેમ નહોતો કારણકે મેં જે ઓફર આપી હતી તે વધુ પડતી અતિશયોક્તિ વાળી હતી. નોર્મલ પગાર એ સમયે ૯ થી ૧૦ હજારનો જ હતો. એણે કહ્યું કે એની પાસે ફ્લોપીમાં કેટલાક કોડ છે. મેં અ ચાલુ કરી દેવા કહ્યું.
મને કોમ્પ્યુટર ની ક્કોઈ ભાષા આવડતી નહોતી. પણ હું એની સાથે બેસતો અને હું જે કહું છું તેના કોડ કેવી રીતે લખતો તેની તરફ નજર રાખતો. તે ક્લીપર નામની લેંગ્વેજના કોડ હતા અને ડેટાબેઝ ડીબેઝ વાપરતા હતા તે સમજાયું. મેં ધીરે ધીરે બંને ના કમાંડ લખીને અખતરા કરવાના શરુ કર્યા. કોડ કમાંડ લખેલી ફાઈલને કેવી રીતે ચલાવવી તે પણ સમજવા લાગ્યો. હું દિવસ દરમ્યાન મારું બધું કામ કરતો. સાંજ પડે એની પાસે બેસતો. રોજનું કરેલું કામ ટેસ્ટ કરતો. થોડાક ટેસ્ટ ડેટા બનાવી રાખતો. રોજ રાતના આઠેક વાગી જતા. મારા માટે એ નવું નહોતું. પણ એનો જુસ્સો ટકાવી રાખવો જરૂરી હતો. હું અવનવા નાસ્તા કરાવતો. ધીરે ધીરે હું કોડ સમજતો થવા લાગેલો. મારે એને કિક આઉટ કરવાનો હતો પણ કોડ માં જો કોઈ બગ કે વાઈરસ મૂકી દેતો એ સોલ્વ કરવું અઘરું પડે. મેં બેકઅપ લેવાનું શરુ કર્યું હતું.
એક મહિનો બધું વ્યવસ્થિત ચાલ્યું. એની પાસે થી મેં ઘણા મારા મોડ્યુલ બનાવડાવી દીધેલા. તોયે હજી બીજા દોઢ-બે મહિના થાય તેવું લાગતું હતું. ત્યાજ એણે ધડાકો કર્યો. એને નોકરીનો સમય એડજસ્ટ થતો નહોતો. મને એ કારણની ખબર હતી. એ શરૂઆતમાં મોટી ઓફરના કારણે શહન કરતો. એડજસ્ટ કરતો હતો. પણ પછી તો એ રોજનું બની ગયેલું. મેં એને વાત વાતમાં સમજાવી દીધેલું કે હું બીઝનેસમેન છું. હું લોકો જેટલું કામ આપે છે તેટલું વળતર ચૂકવું છું. થોડાક દિવસ થી તે પ્રેસર ફિલ કરતો હતો. એ મારી જાણ માં આવી ગયેલું. મેં થોડુક હળવું પણ કરવાનો યત્ન કરેલો. મેં એને કહ્યું કે શરૂઆત છે એટલે પ્રેશર થશે એક વખત સોફ્ટવેર બની જશે પછી તો શાંતિ જ છે ને? એનો પગાર પહેલી તારીખે ચૂકવી દીધો, લોકોના જોકે ૭મી તારીખે થતા. મને એમ હતું કે એક સાથે રૂ.૨૦,૦૦૦ હાથમાં જોશે તો એ બધો થાક ભૂલી જશે. પણ પછી બીજા દિવસે એણે બહાનું બતાવ્યું કે સર, તબિયત સારી નથી એટલે હું નહિ આવું. મેં ડ્રાઈવર ને ગાડી કાઢવાનું કહ્યું. હું એના ઘેર તબિયત પુછવા ગયો. હકીકતમાં તો ખબર લેવા ગયેલો. તે ઘેર નહોતો. એના ઘેર બધા પરિસ્થિતિ પામી ગયા. મારે કઈ કહેવાની જરૂર ના પડી. એ ઈન્ટરવ્યું આપવા ગયેલો. બીજા દિવસે સવારે એ ઓફિસમાં આવ્યો.સીધો મને મળવા આવ્યો.
"સોરી, સર, માથું થોડુક દુખતું હતું એટલે ફ્રેશ થવા, હું પછી બહાર ગયેલો."
મેં કહ્યું: "હોય એતો. બોલો શું કામ હતું."
"સર, કોમ્યુટરનો પાસવર્ડ બદલાઈ ગયો છે."
"હા, મેં બદલ્યો છે. તમારે ઓપન કરવાની જરૂર નથી. તમે ઘેર જઈ શકો છો."
ધીરે ધીરે મને સોફ્ટવેર જગત પ્રત્યે નફરત પેદા થયી ગયેલી. પણ બિઝનેસમાં એમના વગર ચાલે તેવું નહોતું. મેં ચેરમેન ને કહ્યું કે એન્જીનીયરે આવું કર્યું. ચેરમેને કહ્યું શું કરશો ચલાવી લેવું પડશે. મેં કહ્યું કે ના મેં એમને ના પાડી દીધી છે. ચેરમેન થોડાક વિચારમાં પડી ગયા. એમને ખબર હતી કે હજી જુદા જુદા સિટીમાંથી ઇસ્યુ થતા ચેકનુ ઓટોમેટીક રીકન્શીલેષણ ના થાય તો આખા બીઝનેસ ણે બહુ મોટું જોખમ હતું. એ મહિનામાં અમે બીજી ૪ બ્રાંચ ઓપન કરી નાખેલી. ટર્ણઓવર વધતું જતું હતું. એમ એમ જોખમ પણ વધતું જતું હતું. હવે જે બ્રાંચ મેનેજર બનતા હતા તે એમના કુટુંબના સીધા સંપર્ક વાળા લોકો નહોતા. આ ભરોસાનો ધંધો હતો. ચેરમેને કહ્યું :"વિપુલભાઈ, ઐસે કૈસે ચલેગા. આપ આયે કિતના સમય હો ગયા? કુછ નતીજા નહિ નિકલ રહા. અબ બતાઓ ક્યાં કરેંગે?"
મેં સીધો જ જવાબ આપી દીધો "સર, મેં ખુદ સોફ્ટવેર બનાઉંગા.મેં ખુદ એન્જીનીયર બનુગા "
ખબર ના પડી કે મેં કેમ એવું કહ્યી નાખ્યું. એ એક એવો નિર્ણય હતો કે જે આવનારા મારા દિવસો બદલી નાખે તેવો હતો. ચેરમેનની નજરમાં હું વધુ પડતો ઓવર કોન્ફીદંસ માં વાત કરતો હતો તે સાફ દેખાઈ આવતું હતું. એક ચાર્ટર્ડ એકાઉન્ટન્ટ સોફ્ટવેરની ભાષા શીખશે અને એ અધકચરું નોલેજ લઈને લાઈવ બીઝનેસ પર ઓપરેશન કરશે ત્યારે શી હાલત થશે? તે વિચારે તેમના મગજમાં એક ધ્રુજારી પણ પસાર થયી ગયી હશે.પણ હું હવે ગળા સુધી હારી ગયેલો. હવે મને કોઈની ઉપર ભરોષો રહ્યો નહોતો. એટલે એવું બોલાઈ ગયેલું. પણ, હવે મારે પોતે જ શસ્ત્રો ઉપાડી લેવા તેવો દદ્ધ નિર્ણય કરી નાખ્યો. અને મનમાં "હવે તો જે થશે તે દેખા જાયેગા" બોલતો કેબીનની બહાર આવી ગયો.
થેંક્યું જિંદગી.
No comments:
Post a Comment